DWERGIEMAN

Die donker leun teen my venster
En sy asem mors die ruite nat
En ek droom
Dat die reenboog mors in my skoot
En ‘n Dwergieman se ek sien jou weer
En die maanlig spat oor die gitswart nag
En die donker se ek wil jou he
Om jou toe te vou
In my spierwit sprokie vannaand.

Die hartseer van die donker
sluip stadig teen die ruite af
en ek huil
saam met die Dwergieman
wat reen gaan haal
en teen my venster mors
wat reen gaan haal
en teen my venster mors.

En die reenboog val uit die hemel
En die donker kind se spore verdwyn
En die maanlig drup langs ‘n straatlamp af
En die stil-wees van lewe begin